SF Punishment (over and over again)

Title: Punishment (over and over again)

Pairing :Johnny xTen

Rate 18+

Author’s Note : เห็นพี่จอห์นเมื่อวานและอยู่ๆก็คิดถึงซีรี่ย์เรื่องนี้ขึ้นมาก

          “พี่ยองโฮดูแลหนูดีไหม อยู่กันแค่สองคนเหงาแย่เลย อีกสามอาทิตย์น้าก็กลับแล้วนะ”

            “ครับ คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงครับ พี่เขาดีกับเตนล์ทุกอย่าง” เตนล์ตอบกลับไปเพราะไม่อยากให้คุณน้าแม่ของพี่ยองโฮเป็นห่วง ก่อนที่อีกฝ่ายจะเป็นคนตัดสายเพราะต้องรีบไปทำธุระต่อ

            พักหลังๆมาไม่รู้ว่าเตนล์คิดไปเองหรือเปล่า ว่าลูกชายเจ้าของบ้าน พยายามที่จะหลบหน้าเขา พอเตนล์ลงมากินข้าวเตรียมไปเรียนพิเศษ พี่ยองโฮก็ยังไม่ตื่น หรือไม่ก็ออกจากบ้านไปแล้ว เขาเคยสงสัยว่า หรืออีกฝ่ายจะไม่กลับมานอนที่บ้าน นั่นก็ไม่น่าใช่อีก เพราะเตนล์เคยอ่านหนังสือจนดึกดื่น และพบว่า ไม่ว่าจะดึกแค่ไหน ลูกชายเจ้าของบ้านก็จะกลับมานอนที่บ้านทุกคืน

            แล้วทำไมต้องหลบหน้า

            นี่เป็นอีกสิ่งที่เตนล์ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ คนที่ต้องคอยเป็นฝ่ายหลบมันน่าจะเป็นเขาไม่ใช่หรือ หลังจากที่อีกฝ่ายได้ทำอะไรแบบนั้น ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน

            หลังจากเรียนพิเศษเสร็จประมาณห้าโมงเย็น กว่าจะถึงบ้านก็ใกล้ๆหกโมงกว่า แม้ว่าเขาจะเกิดและโตที่เมืองหลวง แต่การที่ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดเป็นเวลานาน ทำให้เตนล์ไม่ค่อยคุ้นกับการเดินทางซักเท่าไหร่ จึงต้องเผื่อเวลาล่วงหน้า

            วันนี้เขาเลือกที่จะกางโต๊ะญี่ปุ่นที่ห้องรับแขก และนั่งทำการบ้านหน้าทีวี เพราะบางทีการนั่งทบทวนบนเรียนที่โต๊ะหนังสือ เจอแต่สภาพแวดล้อมเดิมๆ ก็ทำให้เบื่อได้เช่นกัน เพราะยังไง กว่าพี่ยองโฮจะกลับมาถึงบ้านก็ดึกดื่นแล้ว  เตนล์รู้สึกสบายใจเพราะเหมือนกับว่าทั้งบ้านเป็นของเขาเพียงคนเดียว

            เงยหน้ามองนาฬิกาอีกทีก็ใกล้สองทุ่มแล้ว ถึงเวลาที่เขาควรจะหาอะไรใส่ท้องเพราะอาหารมื้อล่าสุดก็ตั้งแต่ตอนเที่ยง แต่เตนล์กำลังแก้โจทย์ปัญหาที่ติดพัน สมาธิจดจ่อกับบทเรียนจนไม่ได้สนใจว่า ลูกชายเจ้าของบ้านกลับมาแล้ว และยืนอยู่ไม่ไกลจากเขาเท่าไรนัก

            “หึ ขยันดีนี่” ยองโฮเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นผู้อาศัยกำลังตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสืออย่างจริงจัง

            เตนล์ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นพี่ยองโฮ น่าแปลก ปกติไม่เคยกลับบ้านหลังสี่ทุ่ม ทำไมวันนี้ถึงกลับมาซะเร็ว และเล่นทักกันแบบนี้จะให้เขาตอบกลับไปว่าไง

            “ไม่เจอกันนานเลยนะครับ” เตนล์ตอบกลับตามมารยาท พร้อมกับเก็บตำราเรียนเตรียมขึ้นห้องเพราะเขารู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่ เมื่อได้สบตากับอีกฝ่าย

            “จะรีบไปไหนล่ะ” ยองโฮเขาไปกอดเตนล์จากข้างหลัง จนทำให้เตนล์ตกใจเผลอทำหนังสือในมือร่วง

            “พี่ควรปล่อย วันนี้ผมไม่ยอมอีกแล้ว” เตนล์ตอบกลับเสียงเย็น ทั้งที่กลัวจนขาแถบสั่น แต่ยิ่งแสดงออกให้อีกฝ่ายเห็นว่ากลัว พี่ยองโฮจะยิ่งได้ใจและแกล้งเขาหนักกว่าเดิม

            “ไม่ยอม และจะทำไง กลับบ้านไปฟ้องแม่เหรอ” ยองโฮถามกลับ พร้อมกลับคลอเคลียไปที่ต้นคอของเด็กในอ้อมแขน พร้อมกลับเป่าลมร้อนไปที่หูของอีกฝ่าย จนเตนล์ต้องหดคอหลบ

            “เราไม่ควรทำแบบนี้ ถ้าพี่ทำอีก เตนล์จะย้ายออก”เตนล์พยายามตั้งสติและตอบกลับไปพร้อมกับเบี่ยงตัวให้หลุดจากอ้อมกอดแต่ก็เป็นสิ่งที่ยากเหลือเกินเมื่ออีกฝ่ายแทบจะไม่ให้ความร่วมมือ

            “ก็ลองดู”

            ทันทีที่พูดจบ ยองโฮก็ประกบริมฝีปากร้อนลงไปทาบทับกับริมฝีปากที่สั่นระริกของเด็กในอ้อมแขน ก่อนที่จะขบริมฝีปากล่างเบาๆเพื่อให้อีกฝ่ายยอมเปิดปาก แต่เตนล์ดื้อกว่าที่คิดไม่ยอมให้ความร่วมมือง่ายๆ เขาจึงล้วงเข้าไปใต้ร่มผ้า แล้วสะกิดที่ติ่งไตสีชมพูเบาๆ ก่อนจะเคล้นคลึงจนอีกฝ่ายแทบทนไม่ได้

            “อ๊ะ” เตนล์เผลอส่งเสียงเมื่อ โดนสัมผัสในจุดไวสัมผัส ส่งผลให้ยองโฮสามารถแทรกลิ้นเข้าไปในปากของเขาได้อย่างง่ายได้ เตนล์พยายามหลบหลีกลิ้นร้อนที่พยายามจะเข้ามาพัวผันภายใน แต่ด้วยประสบการณ์ที่มากกว่า ทำให้ยองโฮสามารถเป็นฝ่ายชักนำให้คนอ่อนประสบการณ์คล้อยตามได้ในที่สุด

            “เริ่มแข็งแล้วนี่” ยองโฮพูดพร้อมกับรูดซิปแล้วล้วงมือเข้าไปสัมผัสส่วนนั้นของเตนล์ ที่เริ่มจะแข็งขึ้นด้วยแรงอารมณ์ที่เขาเป็นคนปลุกขึ้น

            “อย่าจับ” เตนล์ห้าม ทั้งที่รู้สึกขาอ่อนจนแทบจะยืนไม่อยู่หลังจากบทจูบที่ร้อนแรงนั่น

            “เด็กไม่ดี ต้องการขนาดนี้ยังจะ โกหก รู้ไหม บทลงโทษของเด็กโกหกคืออะไร”ยองโฮกระซิบพร่าชิดริมหู ก่อนที่จะอุ้มเตนล์ขึ้นไปยังชั้นสองแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง

            ยองโฮเปลื้องผ้าเด็กน้อยที่นอนหอบอยู่บนเตียงอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นผิวกายที่เนียนละเอียดของเตนล์ เขาก็อดไม่ได้ที่จะลูบไล้ด้วยความหลงใหล

            “คราวที่แล้วเราทำให้พี่ใช่ไหม พี่ก็ไม่ใจร้ายขนาดนั้น เดี๋ยวพี่จะทำให้เราบ้าง” เอ่ยจบยองโฮก็ดึงบ็อกเซอร์ปราการด่านสุดท้ายออก เมื่อส่วนนั้นไร้การปกปิดเขาก็ใช้มือกำไปตามความยาว พร้อมรูดขึ้นลงตามจังหวะแล้วใช้หัวแม่มือเน้นย้ำตัวส่วนหัว

            เตนล์เผลอครางอย่างลืมตัว อายุก็ขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยที่จะใช้มือช่วยตัวเองมาก่อน แต่พอมีคนทำให้และยิ่งอีกฝ่าย คือพี่ยองโฮมันช่างต่างกัน เขาเกลียดร่างกายตัวเองเหลือเกิน ที่ปฏิเสธสัมผัสของอีกฝ่ายไม่ได้ ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ถูกต้อง

            ขณะที่เด็กใต้ร่างกำลังเพลินกับสัมผัสที่เขามองให้ ยองโฮก็หยุดการเคลื่อนไหวของมือ และครอบครองด้วยริมฝีปากแทน ปกติไม่ค่อยทำให้ใครหรอกนะ มีแต่คนอยากทำแบบนี้ให้เขามากกว่า แต่เห็นว่าวันนี้น่ารักเลยยอมให้วันนึง

            ลิ้นร้อนเลียไปสุดความยาว พร้อมกับใช้มือช่วยประคองไว้ ยองโฮละเลงลิ้นไปทั่ว เน้นเฉพาะตรงส่วนหัวที่เริ่มมีน้ำใสปริ่มออกมา เขารู้ดีว่าตรงไหนจะทำให้เตนล์รู้สึกดีที่สุด

            “ไม่ไหวแล้ว..” เตนล์ครางเสียงอ่อน รู้สึกเสียววูบในช่องท้อง เมื่อถูกอีกฝ่ายใช้ทั้งมือทั้งปากให้ในเวลาเดียวกันแบบนี้ ก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาเต็มปากของอีกฝ่าย

            ยองโฮกลืนลงไปทุกหยาดหยดอย่างไม่นึกรังเกียจ พร้อมกับปัดปรอยผมที่หน้าผากของเด็กดื้อ เตนล์มองกลับมาตาฉ่ำวาวด้วยแรงอารมณ์ที่เขาเป็นคนจุดเองกับมือ

            “จูบ..”

            “อะไรนะอยากให้พี่ทำอะไร” ยองโฮแกล้งถาม ทั้งที่เขาก็ได้ยินชัดเจน

            “จูบหน่อย” เตนล์ร้องขอทั้งที่รู้สึกอายเหลือเกิน แต่เมื่ออีกฝ่ายมาจับผมเขาแบบนั้น อยู่ดีๆ เขาก็อยากให้พี่ยองโฮจูบขึ้นมา

            ไม่รอช้ายองโฮจูบเด็กน้อยตามคำขอ พร้อมกับถอดเสื้อผ้าของตัวเองไปด้วยในขณะที่ริมฝีปากของทั้งสองยังคงเชื่อมต่อกัน ยองโฮผละริมฝีปากออกตอนนี้เขาเปลือยเปล่าเหมือนกับอีกฝ่าย ก่อนที่จะส่งนิ้วชี้เข้าไปในปากของเตนล์ที่ยังนอนหายใจอย่างเหนื่อยหอบ

            “อมสิ เหมือนที่อมของพี่ไง” หลังจากที่รู้ว่าอีกฝ่ายให้ทำอะไร เตนล์ก็ไล่ตวัดลิ้นไปทั้งนิ้วของยองโฮที่ส่งเข้ามา ก่อนที่ยองโฮจะเพิ่มจำนวนเป็นสองและสามตามลำดับ พร้อมดึงเข้าออกในปากของเตนล์  ยองโฮดึงนิ้วทั้งสามออกจากปาและเปลี่ยนมาเปิดช่องทางเบื้อล่างที่ได้สารหล่อลื่นเป็นน้ำลายของเจ้าตัว

            ทันทีที่นิ้วแรกแทรกเข้าไป เตนล์ก็เบ้หน้าด้วยความเจ็บเพราะความไม่คุ้นชิน

            “อย่าเกร็งสิ ของพี่ใหญ่กว่านี้เยอะ ถ้าไม่ผ่อนคลายเตนล์จะเจ็บเอง” พูดปลอบขวัญพร้อมกับจูบขมับอีกฝ่าย ที่นอนตาลอยมองเขาอย่างหมดแรง เมื่อเตนล์เริ่มผ่อนคลายมากขึ้น ยองโฮก็เพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไป

            “อ๊ะ ตรงนั้น” เตนล์เผลอหลุดครางออกมาเมื่อนิ้วของยองโฮไปโดนจุดไวสัมผัส ยองโฮชักนิ้วเข้าอยู่อยู่ครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็ดึงทุกนิ้วออกมาจากช่องทางของเตนล์ ทำให้เตนล์รู้สึกวูบโหวงอย่างประหลาด

            เขาต้องการมากกว่านี้

            “อยากให้พี่ทำต่อไหม” ยองโฮถามกลับพร้อมกับสบตากับเตนล์ที่มองมาอย่างร้องขอ

            “ได้โปรด ทำ…ต่อ”

          สิ้นคำขอ ยองโฮก็ไม่รอให้เด็กน้อยของเขาต้องรอนาน เขาค่อยแทรกการเข้าไปภายในช่องทางที่คับแน่น

            “ไม่ต้องกลัวผ่อนคลายนะ” ยองโฮเอ่ยปลอบ เตนล์พยักหน้ารับทั้งที่น้ำตาคลอ เนื่องจากขนาดของอีกฝ่ายใหญ่เกินกว่าที่เขาจะรับไหว

          เมื่อเห็นว่าเตนล์เริ่มปรับสภาพได้แล้ว ยองโฮก็ค่อยขยับเป็นจังหวังที่เนิบช้า ก่อนที่จะเร่งจังหวะขึ้นแรงตามอารมณ์ที่โหมกระหน่ำในเวลานี้

            “อ่า…สุดยอดเลย  อย่าไปทำอย่านี้กับใครนะ ให้พี่ทำได้แค่คนเดียวรู้ไหม” ยองโฮคำรามเสียงต่ำอย่างพอใจเมื่อเขาเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่ายได้อย่างเต็มรูปแบบ พร้อมกับซอยสะโพกเร่งจังหวะจนคนใต้ร่างแทบขาดใจ

            “อ่า พี่ยองโฮ พี่ยองโฮ”

            เตนล์ไม่ได้ตอบรับคำสั่ง แต่ยองโฮก็ไม่สนแค่อีกฝ่ายครางเรียงชื่อเขาก็น่าจะเพียงพอแล้ว

            Talk: ไม่มีอะไรจะพูดจริงๆค่ะ โอ้ยยย หนึ่งคอมเม้นหนึ่งกำลังใจนะคะ ถ้าฟีดแบคดีก็จะแต่งเรื่อยๆ หรือจะติดแทค #SFทำโทษ ก็ตามสะดวกค่ะ 

CUT SF Punishment

Title: Punishment

Pairring:JohnnyxTen

Rate: 18+

Author’s Note : ฉลองที่เปิดเรื่องใหม่ ฝากSF ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ อ่านพี่ยองโฮฟีลแดดดี้สุดละมุนมาเยอะแล้ว เราขอลองเขียนแนวนี้มั่งโน๊ะ

“ยองโฮ ลูกจำเตนล์ น้องที่เคยอยู่ข้างบ้านเราได้ไหม” คนเป็นแม่ถามขึ้น เมื่อเห็นลูกชายลงมานั่งประจำที่บนโต๊ะอาหาร

“จำได้ลางๆ มันก็นานมาแล้วนี่แม่ ก่อนที่บ้านนั้นจะย้ายไปต่างจังหวัด ว่าแต่ แม่ถามถึงเตนล์ทำไม” ยองโฮเอ่ยถามอย่างสงสัย เมื่อจู่ๆ แม่ก็ถามถึงน้องชายข้างบ้านที่ย้ายบ้านไปเมื่อนานมาแล้ว

“น้องจะมาอยู่กับเราช่วงปิดเทอมก่อนที่มหาลัยจะเปิด ตอนแรก แม่ของเตนล์ก็จะให้เตนล์เช่าหออยู่แหละเพราะเกรงใจเรา แต่แม่เป็นคนพูดเอง ว่าให้มาอยู่ด้วยกัน เพราะบ้านเราก็มีห้องว่างอยู่ เราก็ดูแลน้องดีๆล่ะ”

“เดี๋ยว แม่พูดเหมือนว่าแม่จะไปไหน” ยองโฮขัดขึ้น  

“อ๋อ แม่จะไปเยี่ยมเพื่อนและก็ถือโอกาสไปเที่ยวที่ออสเตรเลียซักสองอาทิตย์ ถ้าติดใจอาจอยู่เที่ยวต่ออีก” แม่ตอบกลับมาพร้อมกับขยิบตาให้ลูกชาย

แม่นะแม่ อายุก็ปูนนี้แล้ว ทำตัวเป็นวัยรุ่นไปได้ แถมยังจะให้เจ้าเด็กข้างบ้านที่เอาแต่ตามเขาต้อยๆสมัยก่อนมาอยู่ด้วยอีก หึ ป่านนี้จะโตขึ้นแค่ไหนแล้วนะ เตนล์...

สองร่างที่กอดกันนัวเนียอยู่บนโซฟาหน้าทีวี อุณหภูมิของอากาศข้างนอกยัง สู้ไม่ได้กับความร้อนในร่างกายของทั้งสอง

“อ่า..ยองโฮคะ เราย้ายที่กันดีไหม” หญิงสาวถามขึ้นเมื่อชายหนุ่มที่เธอหลงใหลเริ่มขยับเปลี่ยนตำแหน่งมือ จากสัมผัสต้นขาขาวๆขึ้นไปยังบริเวณที่สูงขึ้น

“จะย้ายทำไมล่ะที่รัก บ้านนี้ก็มีแค่เราสองคน”ยองโฮกระซิบตอบหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ผละจากร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอด

“ยองโฮคะ มินอาว่า เราค่อยเจอกันวันหลังดีกว่า” มินอาพูดพร้อมกับดันคนที่อยู่บนร่างออกห่าง ก่อนที่จะจัดทรงผมและเสื้อผ้าให้เรียบร้อย และออกจากบ้านไป

“โธ่ เว้ย ใครวะ แม่งขัดจังหวะฉิบหาย” บ่นอย่างหัวเสียก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูและก็พบกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ มองกลับมาที่เขาอย่างตื่นๆ

“พี่ยองโฮใช่ไหมครับ นี่เตนล์เอง” เด็กหนุ่มร่างเล็กเอ่ยทักอย่างไม่เต็มเสียง ด้วยความรีบร้อนทำให้เจ้าของบ้านแต่งตัวไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ ไหนจะผู้หญิงนมตู้มคนเมื่อกี้ที่วิ่งสวนออกไป

 เตนล์ก็ไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ทั้งสองคนทำอะไรกันอยู่

“โตขึ้นเยอะเลยนี่ ไป เข้าบ้านก่อน” เอ่ยชวนผู้มาเยือนอย่างไม่ทันตั้งตัวเข้าบ้าน พร้อมกับแสดงความเป็นสุภาพบุรุษด้วยการยกกระเป๋าให้คนเด็กกว่า

เมื่อทั้งสอง เข้ามานั่งที่ห้องนั่งเล่น ต่างฝ่ายต่างนั่งเงียบ เตนล์อยากจะชวนคุยเพื่อทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดนี่ แต่ดูแล้ว พี่ยองโฮดูหงุดหงิด ไม่รู้ว่าถ้าชวนคุยไม่ถูกหู เขาจะโดนดุหรือเปล่า

“อายุเท่าไหร่แล้ว”

“18ครับ”

“เวลาพูดกับผู้ใหญ่ทำไมเอาแต่ก้มหน้า มันเสียมารยาทรู้รึเปล่า” ยองโฮเคลื่อนกายมานั่งข้างเตนล์ด้วยความรวดเร็วพร้อมกับกระซิบข้างหู ก่อนที่จะใช้มือโอบไหล่โดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว

“อะเอ่อ ขอโทษครับ มันใกล้ไปมั้ย” เตนล์ถามกลับเสียงสั่น เมื่อสัมผัสได้ถึงความใกล้ชิดที่เกิดขึ้น

ผู้ชายคนนี้..อันตราย

“น่ารักขึ้นนะ แต่พี่ชอบแก้มยุ้ยๆของเราตอนเด็กมากกว่า”ยองโฮพูดพร้อมกับมองหน้าของคนในอ้อมแขนด้วยสายตาที่แสดงความต้องการอย่างปิดไม่มิด 

“เตนล์ว่า เตนล์ไปจัดของดีกว่า” เตนล์พยายามจะแกะมือปลาหมึกของอีกฝ่ายที่โอบเขาอยู่ แต่พี่ยองโฮก็ไม่ให้ความร่วมมือง่ายๆ

“เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน เวลาจัดของมีทั้งคืน ตอนนี้เรามาสนุกกันดีกว่า” 

พูดจบก็ดันคนตัวเล็กนอนราบไปกับโซฟา ก่อนที่จะขึ้นคร่อมและจัดการถอดเสื้อผ้าที่เกะกะออกให้พ้นสายตา ยองโฮถึงกับกัดริมฝีปากอย่างอดทน เมื่อเห็นผิวขาวเนียนของคนตรงหน้า

“ฮึ่ก อย่า อย่าทำเตนล์เลยครับ” เตนล์อ้อนวอนอีกฝ่ายอย่างน่าสงสาร หวังให้ยองโฮเปลี่ยนใจ แต่หารู้ไม่ว่า ทางทางที่ร้องขอพร้อมกับน้ำตาคลอ มันทำให้ความต้องการของเขาพุ่งสูงจนเกินกว่าที่จะหยุด

“พี่ไม่อยากได้ชื่อว่ารังแกเด็กหรอกนะ เปลี่ยนจากร้องไห้ มาครางหวานๆให้พี่ฟังดีกว่า”

 พูดจบก็ประกบริมฝีปากลงไปอย่างดุดัน เหมือนว่าคนใต้ร่างจะไม่ให้ความร่วมมือเท่าไหร่ ยองโฮจึงเลื่อนมือลงไปจับที่สวนกลางลำตัวของเตนล์แล้วขยับมือขึ้นลงด้วยจังหวะที่เนิบช้า

“อ๋า..ตรงนั้นไม่” เมื่อเตนล์ลืมตัว ยองโฮก็ใช้โอกาสนี้ บังคับจูบอีกฝ่าย  โดยที่มือก็ยังไม่หยุดขยับ  ปากร้อนพรมจูบไปทั่วทั้งบริเวณใบหน้า หลังใบหู ก่อนจะขบเม้มตีตราความเป็นเจ้าของที่ลำคอ

“ตอนนี้ยังอยากให้พี่หยุดอีกไหม” ยองโฮเอ่ยถาม เตนล์ก็เอาแต่ส่ายหน้า เมื่ออีกฝ่ายไม่ได้บอกให้หยุด เขาจึงเร่งจังหวะในการขยับมือ ในขณะที่ยังป้อนจูบให้อีกฝ่ายไม่หยุด

เตนล์รู้สึกเสียววูบที่ช่องท้อง ก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือของอีกฝ่าย คนตัวเล็กหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน 

“ใจร้ายจริงๆ หนีพี่ไปก่อน คราวนี้ตาพี่บ้างแล้วนะ” ยองโฮพูดพร้อมกับถอดบ็อกเซอร์ออก เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้อีกฝ่ายพร้อมออกคำสั่ง

“ทำให้พี่หน่อย อมซะ” 

เตนล์ส่ายหน้าน้ำตาคลอ เมื่อรู้ว่าเขาต้องทำอะไรต่อไป

“ถ้าไม่ทำรู้ใช่ไหมว่าพี่จะทำอะไรต่อไป เด็กดื้อต้องโดนลงโทษ” พูดจบก็บีบไปที่แก้มของอีกฝ่าย เมื่อเตนล์เจ็บจนเผลออ้าปากก็ส่งส่วนกลางลำตัวที่แข็งขืนด้วยแรงอารมณ์เข้าปากคนตัวเล็ก

เตนล์รู้สึกจุกหลังจากส่วนแข็งขืนที่มีความยาวเกินปกติเข้ามาในปาก ในใจได้แต่คิดว่าอยากให้เรื่องบ้าๆที่เขาต้องเจอตอนนี้มันจบลงเสียที จึงกลั้นใจทำในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ

“อ่ะ นั่นแหละ ค่อยๆอมและห่อปากแบบนั้น” ยองโฮครางอย่างพอใจ เมื่อเด็กน้อยของเขาเริ่มขยับปาก แม้จะดูเงอะงะในคราแรกแต่ด้วยความไร้เดียงสาของอีกฝ่าย ทำให้เค้าเกือบเสร็จซะตอนนั้น 

ปากเล็กค่อยๆไล่ไปตามความยาว พร้อมกับห่อปากตามที่อีกฝ่ายกำกับ ลิ้นเล็กโลมเลียไปตั้งแต่ส่วนหัว ก่อนที่จะอมเข้าไปใหม่ 

“อา ดีมาก เก่งมาก”ยองโฮครางเสียงต่ำอย่างพอใจ ก่อนที่จะเผลอตัวซอยสะโพกเข้าออกในปากของอีกฝ่าย อย่างลืมตัว

“แค่กๆ” เตนล์สำลัก เมื่อยองโฮปล่อยสายธารแห่งอารมณ์เข้ามาในปากโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว 

“เห็นว่าเดินทางมาเหนื่อยๆนะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน”

เตนล์รู้สึกโล่งอกเมื่อเหตุการณ์บ้าๆมันจบเสียที พร้อมกับคิดอย่างกังวลว่า เขาจะทนอยู่ร่วมกับผู้ชายคนนี้ไปได้นานแค่ไหนกัน

Talk: เป็นไงกันบ้างคะ ถุกใจก็ร่วมเม้นให้กำลังใจใต้บทความหรือร่วมสกรีมได้ที่แทค #SFทำโทษ ได้นะคะ วางไว้ว่าเรื่องนี้อาจจะ3ตอนจบแต่ปรับเปลี่ยนได้ค่ะ ฉากจุดๆหาได้จากแทคค่ะ ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามานะคะ

Skinship III Before Midterm

Title: Skinship III Before Midterm

Pairing: JohnnyXTen

Author: icevalentine

Author’s Note : มีคนรีเควสอยากอ่านเรื่องราวหลังเป็นแฟนกันของคู่นี้เลยจัดไปค่ะ เป็น OS จบในตอนเนื้อหาเกี่ยวข้องกับตอนเก่าเพียงนิดเดียว ไม่อ่านตอนก่อนหน้าก็รู้เรื่องค่ะ

            “นี่ยองโฮจะตีหนึ่งแล้วนะ ง่วงแล้ว” เตนล์บ่นขึ้นหลังจากนอนเล่นโทรศัพท์รอจนเบื่อ อีกฝ่ายก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ ที่โต๊ะเขียนหนังสืออยู่ถัดจากเตียงไปไม่ไกล โดยไม่สนใจเขาซักนิด

            “ง่วงก็นอนก่อนเลย หรือถ้าแสบตาเดี๋ยวปิดไฟและอ่านกับโคมไฟก็ได้” ยองโฮเงยหน้าจากบรรดากองชีท และตำราเรียนเล่มหนา ตอบคนที่เหมือนจะเริ่มงอแงก่อนที่จะไปจดจ่อกับการอ่านหนังสือต่อ

            “นอนไม่หลับอ่ะ มานอนอ่านข้างๆได้มั้ย” เตนล์ถามอย่างไม่ได้คิดอะไร เตียงนอนในห้องของเขาทั้งคู่เป็นเตียงสองชั้น เตียงประจำของยองโฮคือชั้นสอง แต่พักหลังๆอีกฝ่ายก็ชอบมาเนียน นอนเบียดด้วยกันที่เตียงชั้นล่างโดยอ้างว่า ขี้เกียจปีนขึ้นไปชั้นบน

            พอมีคนมานอนข้างๆทุกคืน และวันนี้ต้องนอนคนเดียวแบบนี้ ก็ทำให้เขานอนไม่หลับน่ะสิ

            “เดี๋ยวนี้อาจหาญกล้าชวนขึ้นเตียงแล้ว” ยองโฮถามกลับอย่างยียวนก่อนที่จะหยิบชีทสรุปเนื้อหาทั้งหมดแล้วเคลื่อนกายมานั่งพิงหมอนบนเตียงด้วยกัน

            “ทะลึ่งจริงๆ” เตนล์บ่นอุบ พร้อมกับมองคนที่สนใจกับชีทในมือด้วยความหมั่นไส้ กระดาษผ่านนั้นมันมีอะไรน่าสนใจนักหนา

            “ฉันให้เลือกว่าจะรีบนอนตั้งแต่ตอนนี้หรือไม่ต้องนอนเลยทั้งคืน” ยองโฮถามกลับ เมื่ออีกฝ่ายยังไม่หลับ ขนาดย้ายมานั้งข้างๆยังเอาแต่จ้องเขาตาใสขนาดนั้น

            “ชีทมันน่าสนใจขนาดนั้นเลยเหรอยองโฮ ”เตนล์ถามกลับเสียงเบาก่อนที่จะลุกขึ้นมาหยิบชีทในมือเพื่อนข้างกายออก แล้วจรดริมฝีปากของตนไปยังริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา

            “จุ๊บ..ราตรีสวัสดิ์นะ” เตนล์รีบนอนคลุมโปงด้วยความเขิน เมื่อตระหนักได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป เขาก็แค่ไม่ชอบที่ยองโฮสนใจชีทมากกว่าเขาแค่นั้นเอง  จริงๆ

            “นี่ รู้นะว่ายังไม่หลับ” ยองโฮสะกิด แค่นึกถึงความน่ารักของคนที่นอนอยู่ข้างๆก็ทำให้เขายิ้มออกมา แม้ว่าจูบเมื่อกี้จะแค่ริมฝีปากสัมผัสกันเพียงนิดเดียว แต่ก็ทำให้ยองโฮเริ่มผ่อนคลายความเครียดจากการอ่านหนังสือสอบไปได้นิดนึง พักหลังๆเขาอาจจะจริงจังกับอ่านหนังสือมาเกินไปหน่อย จนทำให้แฟนหมาดๆของเขาน้อยใจอะไรรึเปล่า

            “หลับแล้วจะอ่านก็อ่านไปเลย”

            “หลับแล้วจะตอบได้ยังไงล่ะ” ไม่สนชีทแล้วโว้ย ตอนนี้ยองโฮรู้อย่างเดียวว่าแฟนงอน ต้องง้อสิครับ  

            “ยิ้มอะไรเล่า” เตนล์ถามกลับ รู้สึกไม่ชอบใจรอยยิ้มรู้ทันของยองโฮ

            “เริ่มก่อนแท้ๆก็มาเขินเอง เมื่อกี้น่ะ เค้าไม่เรียกว่าจูบหรอก” ยองโฮมองอีกฝ่ายอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นคนเก่งของเขาหน้าแดงแจ๋ ก่อนที่จะสอนให้อีกฝ่ายได้รู้ว่าจูบที่แท้จริงเค้าทำกันยังไง มือใหญ่ดึงผ้าห่มทีเกะกะให้พ้นทาง ย้ายตำแหน่งมาอยู่ด้านบน แล้วประคองท้ายทอยของอีกฝ่าย ประกบริมฝีปากร้อนลงไป ก่อนไล่ชิมแลกความหวานอย่างไม่รู้เบื่อ

            “อื้อ พอแล้ว หายใจไม่ออก” เตนล์ใช้มือยันหน้าอกของยองโฮ เมื่อคนด้านบนยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดสอนบทเรียนจูบให้เขาในครั้งนี้

            “นายไม่ระวังตัวเลยเตนล์ น่าจะรู้ว่าผู้ชายอย่างเราๆเกิดอารมณ์ง่ายแค่ไหน”

 เตนล์รู้สึกช็อคหลังจากที่ได้ยินยองโฮตอบกลับมาแบบนั้น ปกติก็นอนด้วยกันทุกวันไม่เห็นมีอะไรนีหว่า

“เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่ทันเตรียมใจเลย” ประทวงขึ้นเมื่อมืออีกฝ่ายเริ่มอยู่ไม่สุข จมูกกับปากก็วนเวียนอยู่แถวซอกคอกับกกหูของเขา

ยองโฮแทบคลั่ง เมื่อได้กลิ่นสบู่อ่อนๆจากตัวของแฟนเขาในเวลานี้ ตอนแรกเขาตั้งใจว่าจะไม่บังคับถ้าเตนล์ยังไม่พร้อมหรือไม่เต็มใจ แต่ถ้าจะให้หยุดในตอนนี้ อารมณ์ของเขาก็มาไกลจนกู่ไม่กลับแล้ว ก่อนที่จะเลิกเสื้อนอนของเตนล์ขึ้นจนถึงคอ ริมฝีปากร้อนครอบครองเม็ดสีชมพูที่เริ่มแข็งจากแรงอารมณ์

“อ่า..” เตนล์พยายามที่จะไม่ส่งเสียงน่าอายออกมา แต่ก็ทนไม่ได้เมื่อยองโฮมอบสัมผัสที่แปลกใหม่ให้

“ยองโฮหยุดก่อน” เตนล์รวบรวมพลังทั้งหมดที่จะผลักอีกฝ่ายที่กำลังมัวเมากับร่างกายของเขาด้วยแต่ด้วยเรี่ยวแรงทีเหลือน้อยเต็มที ยองโฮจึงรู้สึกเหมือนถูกสะกิดเท่านั้น

“ถ้ากลัวเจ็บไม่เป็นไร ฉันมีเจลนะ ถุงยางก็มี” ไม่พูดเปล่า ยังเปิดลิ้นชักหัวเตียงพร้อมกับหยิบสองสิ่งที่ว่าโชว์ให้ดูอีกด้วย

“วันๆคิดแต่เรื่องอะไรเนี่ย ถึงมีของพวกนี้ในห้อง”

“แหม่ คนเป็นแฟนกันอยู่ด้วยกันมันก็ต้องมีมั่งแหละ ผู้ชายอย่างเราก็อยากมีอะไรกับคนที่ตัวเองรักทั้งนั้นแหละ” ยองโฮตอบ พยายามชวนคุยเพื่อเบี่ยงความสนใจ พร้อมกับเริ่มบีบเจลใส่มือ ในขณะที่อีกฝ่ายยังไม่ทันรู้ตัว

“เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ”

“คนเป็นแฟนกันก็ต้องมีมั่งแหละนะเหรอ” ยองโฮแกล้งรู้แหละว่าเตนล์อยากได้ยินประโยคไหนมือก่อนที่จะใช้มือกระตุกกางเกงยางยืดออกอย่างง่ายดาย

“หลังจากนั้นสิ อ๊ะ” เตนล์ร้องออกมาเมื่อสัมผัสได้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่แทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลัง

“ผู้ชายอย่างเราก็อยากมีอะไรกับคนที่ตัวเองรักทั้งนั้นแหละครับ” ยองโฮตอบแล้วเพิ่มจำนวนนิ้ว จากสองเป็นสาม พร้อมกับควานหาจุดที่จะทำให้คนตัวเล็กรู้สึกดี เหลือบมองใบหน้าของเตนล์ทำให้ยองโฮอยากจะรีบจัดการอีกฝ่ายเร็วๆ แต่เขาจะใจร้อนไม่ได้เพราะว่านี่คือครั้งแรกของพวกเขา ยองโฮอยากทำให้เตนล์มีความสุขมากที่สุด

เตนล์รู้สึกทั้งอึดอัดทรมาน  เหงื่อเริ่มซึงตามไรผม เขาอยากให้ความทรมานอันแสนหวานครั้งนี้สิ้นสุดเสียที

“ยองโฮ ฉันต้องการนาย เข้ามาได้เลย ไม่ไหวแล้ว” เตนล์เอ่ยปากร้องขอ แฟนหนุ่มที่ดูจะใจเย็นเหลือเกินทั้งที่เขาทรมานแทบจะขาดใจ

เมื่อได้ยินสิ่งที่เตนล์เรียกร้อง ยองโฮรีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว แล้วค่อยๆแทรกกายเข้าไปยังช่องทางที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน

“เจ็บ” เตนล์ครางออกมา เจ็บจนน้ำตาแทบไหลเมื่ออีกฝ่ายแทรกกายเข้ามา

“ไม่เกร็งนะ ไม่ต้องกลัวด้วย ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว” จูบขมับอย่างปลอบขวัญ เมื่อเห็นเตนล์มีท่าทีที่เริ่มผ่อนคลายลง จึงเริ่มขยับอย่างเนิบช้าแล้วค่อยๆเร่งจังหวะตามพายุอารมณ์ที่โหมกระหน่ำคนทั้งสอง

กลิ่นกายที่แนบชิด ผิวเนื้อสัมผัสที่เสียดสีกัน ทำให้เตนล์รู้สึกว่าได้เข้าใกล้ตัวตนของยองโฮมากขึ้น ก่อนที่ทั้งคู่จะถึงจุดสิ้นสุดของอารมณ์

“เก่งมากเลย” ยองโฮเอ่ยชมพร้อมกับจูบหน้าผากอีกฝ่ายเบาๆ แต่เหมือนเตนล์จะเหนื่อยเกินกว่าที่จะตอบเขาแล้ว

“ว่าแต่ อีกซักสองรอบจะได้มั้ย”

“คุณยองโฮได้ข่าวว่าพรุ่งนี้คุณมีสอบ”

“ไม่เป็นไรฉันสอบตั้งบ่ายสอง” ยองโฮรีบปิดริมฝีปากของอีกฝ่ายทันทีก่อนที่คนน่ารักจะเถียงอะไรเขาได้อีก กิจกรรมผ่อนคลายก่อนสอบมิดเทอมของเขาก็ดำเนินไปจนใกล้เวลาเช้า

Talk:อยากจะกรี๊ดค่ะ เอามือปิดหน้า เราอาจจะแต่งไม่แซ่บนะคะ ไม่ค่อยอยากบรรยายภาพ อยากบรรยายอารมณ์มากกว่า อ่านแล้วเป็นไงช่วยเม้นหน้าบทความหรือสกรีมในแทค #skinshipJTก็ได้ค่ะ ถ้ารู้ว่ายังมีคนอ่านเรานี่มีกำลังใจปั่นตายเลย ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ

“