Title: Punishment
Pairring:JohnnyxTen
Rate: 18+
Author’s Note : ฉลองที่เปิดเรื่องใหม่ ฝากSF ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ อ่านพี่ยองโฮฟีลแดดดี้สุดละมุนมาเยอะแล้ว
เราขอลองเขียนแนวนี้มั่งโน๊ะ
“ยองโฮ ลูกจำเตนล์ น้องที่เคยอยู่ข้างบ้านเราได้ไหม”
คนเป็นแม่ถามขึ้น เมื่อเห็นลูกชายลงมานั่งประจำที่บนโต๊ะอาหาร
“จำได้ลางๆ มันก็นานมาแล้วนี่แม่ ก่อนที่บ้านนั้นจะย้ายไปต่างจังหวัด
ว่าแต่ แม่ถามถึงเตนล์ทำไม” ยองโฮเอ่ยถามอย่างสงสัย
เมื่อจู่ๆ แม่ก็ถามถึงน้องชายข้างบ้านที่ย้ายบ้านไปเมื่อนานมาแล้ว
“น้องจะมาอยู่กับเราช่วงปิดเทอมก่อนที่มหาลัยจะเปิด
ตอนแรก แม่ของเตนล์ก็จะให้เตนล์เช่าหออยู่แหละเพราะเกรงใจเรา แต่แม่เป็นคนพูดเอง
ว่าให้มาอยู่ด้วยกัน เพราะบ้านเราก็มีห้องว่างอยู่ เราก็ดูแลน้องดีๆล่ะ”
“เดี๋ยว แม่พูดเหมือนว่าแม่จะไปไหน” ยองโฮขัดขึ้น
“อ๋อ
แม่จะไปเยี่ยมเพื่อนและก็ถือโอกาสไปเที่ยวที่ออสเตรเลียซักสองอาทิตย์
ถ้าติดใจอาจอยู่เที่ยวต่ออีก” แม่ตอบกลับมาพร้อมกับขยิบตาให้ลูกชาย
แม่นะแม่ อายุก็ปูนนี้แล้ว ทำตัวเป็นวัยรุ่นไปได้
แถมยังจะให้เจ้าเด็กข้างบ้านที่เอาแต่ตามเขาต้อยๆสมัยก่อนมาอยู่ด้วยอีก หึ
ป่านนี้จะโตขึ้นแค่ไหนแล้วนะ เตนล์...
สองร่างที่กอดกันนัวเนียอยู่บนโซฟาหน้าทีวี
อุณหภูมิของอากาศข้างนอกยัง สู้ไม่ได้กับความร้อนในร่างกายของทั้งสอง
“อ่า..ยองโฮคะ เราย้ายที่กันดีไหม” หญิงสาวถามขึ้นเมื่อชายหนุ่มที่เธอหลงใหลเริ่มขยับเปลี่ยนตำแหน่งมือ จากสัมผัสต้นขาขาวๆขึ้นไปยังบริเวณที่สูงขึ้น
“จะย้ายทำไมล่ะที่รัก บ้านนี้ก็มีแค่เราสองคน”ยองโฮกระซิบตอบหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ผละจากร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอด
“ยองโฮคะ มินอาว่า เราค่อยเจอกันวันหลังดีกว่า” มินอาพูดพร้อมกับดันคนที่อยู่บนร่างออกห่าง
ก่อนที่จะจัดทรงผมและเสื้อผ้าให้เรียบร้อย และออกจากบ้านไป
“โธ่ เว้ย ใครวะ แม่งขัดจังหวะฉิบหาย” บ่นอย่างหัวเสียก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูและก็พบกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งพร้อมกระเป๋าใบใหญ่
มองกลับมาที่เขาอย่างตื่นๆ
“พี่ยองโฮใช่ไหมครับ นี่เตนล์เอง” เด็กหนุ่มร่างเล็กเอ่ยทักอย่างไม่เต็มเสียง
ด้วยความรีบร้อนทำให้เจ้าของบ้านแต่งตัวไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ ไหนจะผู้หญิงนมตู้มคนเมื่อกี้ที่วิ่งสวนออกไป
เตนล์ก็ไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ทั้งสองคนทำอะไรกันอยู่
“โตขึ้นเยอะเลยนี่ ไป เข้าบ้านก่อน” เอ่ยชวนผู้มาเยือนอย่างไม่ทันตั้งตัวเข้าบ้าน
พร้อมกับแสดงความเป็นสุภาพบุรุษด้วยการยกกระเป๋าให้คนเด็กกว่า
เมื่อทั้งสอง
เข้ามานั่งที่ห้องนั่งเล่น ต่างฝ่ายต่างนั่งเงียบ
เตนล์อยากจะชวนคุยเพื่อทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดนี่ แต่ดูแล้ว
พี่ยองโฮดูหงุดหงิด ไม่รู้ว่าถ้าชวนคุยไม่ถูกหู เขาจะโดนดุหรือเปล่า
“อายุเท่าไหร่แล้ว”
“18ครับ”
“เวลาพูดกับผู้ใหญ่ทำไมเอาแต่ก้มหน้า
มันเสียมารยาทรู้รึเปล่า” ยองโฮเคลื่อนกายมานั่งข้างเตนล์ด้วยความรวดเร็วพร้อมกับกระซิบข้างหู
ก่อนที่จะใช้มือโอบไหล่โดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว
“อะเอ่อ ขอโทษครับ มันใกล้ไปมั้ย” เตนล์ถามกลับเสียงสั่น เมื่อสัมผัสได้ถึงความใกล้ชิดที่เกิดขึ้น
ผู้ชายคนนี้..อันตราย
“น่ารักขึ้นนะ แต่พี่ชอบแก้มยุ้ยๆของเราตอนเด็กมากกว่า”ยองโฮพูดพร้อมกับมองหน้าของคนในอ้อมแขนด้วยสายตาที่แสดงความต้องการอย่างปิดไม่มิด
“เตนล์ว่า เตนล์ไปจัดของดีกว่า” เตนล์พยายามจะแกะมือปลาหมึกของอีกฝ่ายที่โอบเขาอยู่
แต่พี่ยองโฮก็ไม่ให้ความร่วมมือง่ายๆ
“เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน เวลาจัดของมีทั้งคืน
ตอนนี้เรามาสนุกกันดีกว่า”
พูดจบก็ดันคนตัวเล็กนอนราบไปกับโซฟา
ก่อนที่จะขึ้นคร่อมและจัดการถอดเสื้อผ้าที่เกะกะออกให้พ้นสายตา ยองโฮถึงกับกัดริมฝีปากอย่างอดทน
เมื่อเห็นผิวขาวเนียนของคนตรงหน้า
“ฮึ่ก อย่า อย่าทำเตนล์เลยครับ” เตนล์อ้อนวอนอีกฝ่ายอย่างน่าสงสาร
หวังให้ยองโฮเปลี่ยนใจ แต่หารู้ไม่ว่า ทางทางที่ร้องขอพร้อมกับน้ำตาคลอ
มันทำให้ความต้องการของเขาพุ่งสูงจนเกินกว่าที่จะหยุด
“พี่ไม่อยากได้ชื่อว่ารังแกเด็กหรอกนะ
เปลี่ยนจากร้องไห้ มาครางหวานๆให้พี่ฟังดีกว่า”
พูดจบก็ประกบริมฝีปากลงไปอย่างดุดัน
เหมือนว่าคนใต้ร่างจะไม่ให้ความร่วมมือเท่าไหร่
ยองโฮจึงเลื่อนมือลงไปจับที่สวนกลางลำตัวของเตนล์แล้วขยับมือขึ้นลงด้วยจังหวะที่เนิบช้า
“อ๋า..ตรงนั้นไม่” เมื่อเตนล์ลืมตัว
ยองโฮก็ใช้โอกาสนี้ บังคับจูบอีกฝ่าย
โดยที่มือก็ยังไม่หยุดขยับ
ปากร้อนพรมจูบไปทั่วทั้งบริเวณใบหน้า หลังใบหู ก่อนจะขบเม้มตีตราความเป็นเจ้าของที่ลำคอ
“ตอนนี้ยังอยากให้พี่หยุดอีกไหม” ยองโฮเอ่ยถาม
เตนล์ก็เอาแต่ส่ายหน้า เมื่ออีกฝ่ายไม่ได้บอกให้หยุด เขาจึงเร่งจังหวะในการขยับมือ
ในขณะที่ยังป้อนจูบให้อีกฝ่ายไม่หยุด
เตนล์รู้สึกเสียววูบที่ช่องท้อง
ก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือของอีกฝ่าย คนตัวเล็กหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
“ใจร้ายจริงๆ หนีพี่ไปก่อน คราวนี้ตาพี่บ้างแล้วนะ”
ยองโฮพูดพร้อมกับถอดบ็อกเซอร์ออก
เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้อีกฝ่ายพร้อมออกคำสั่ง
“ทำให้พี่หน่อย อมซะ”
เตนล์ส่ายหน้าน้ำตาคลอ
เมื่อรู้ว่าเขาต้องทำอะไรต่อไป
“ถ้าไม่ทำรู้ใช่ไหมว่าพี่จะทำอะไรต่อไป
เด็กดื้อต้องโดนลงโทษ” พูดจบก็บีบไปที่แก้มของอีกฝ่าย
เมื่อเตนล์เจ็บจนเผลออ้าปากก็ส่งส่วนกลางลำตัวที่แข็งขืนด้วยแรงอารมณ์เข้าปากคนตัวเล็ก
เตนล์รู้สึกจุกหลังจากส่วนแข็งขืนที่มีความยาวเกินปกติเข้ามาในปาก
ในใจได้แต่คิดว่าอยากให้เรื่องบ้าๆที่เขาต้องเจอตอนนี้มันจบลงเสียที จึงกลั้นใจทำในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ
“อ่ะ นั่นแหละ ค่อยๆอมและห่อปากแบบนั้น” ยองโฮครางอย่างพอใจ เมื่อเด็กน้อยของเขาเริ่มขยับปาก
แม้จะดูเงอะงะในคราแรกแต่ด้วยความไร้เดียงสาของอีกฝ่าย
ทำให้เค้าเกือบเสร็จซะตอนนั้น
ปากเล็กค่อยๆไล่ไปตามความยาว พร้อมกับห่อปากตามที่อีกฝ่ายกำกับ
ลิ้นเล็กโลมเลียไปตั้งแต่ส่วนหัว ก่อนที่จะอมเข้าไปใหม่
“อา ดีมาก เก่งมาก”ยองโฮครางเสียงต่ำอย่างพอใจ
ก่อนที่จะเผลอตัวซอยสะโพกเข้าออกในปากของอีกฝ่าย อย่างลืมตัว
“แค่กๆ” เตนล์สำลัก
เมื่อยองโฮปล่อยสายธารแห่งอารมณ์เข้ามาในปากโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว
“เห็นว่าเดินทางมาเหนื่อยๆนะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน”
เตนล์รู้สึกโล่งอกเมื่อเหตุการณ์บ้าๆมันจบเสียที
พร้อมกับคิดอย่างกังวลว่า เขาจะทนอยู่ร่วมกับผู้ชายคนนี้ไปได้นานแค่ไหนกัน
Talk: เป็นไงกันบ้างคะ ถุกใจก็ร่วมเม้นให้กำลังใจใต้บทความหรือร่วมสกรีมได้ที่แทค
#SFทำโทษ ได้นะคะ
วางไว้ว่าเรื่องนี้อาจจะ3ตอนจบแต่ปรับเปลี่ยนได้ค่ะ ฉากจุดๆหาได้จากแทคค่ะ ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามานะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น